Με αγάπη, για σένα που δεν κατάφερες να ανέβεις τα σκαλιά της εκκλησίας.

|

28 Νοεμβρίου 2022, από Αλίκη Κορωναίου

Αυτό το άρθρο είναι μία κατάθεση ψυχής. Μία κατάθεση που εύχομαι να βοηθήσει κάθε κοπέλα που το διαβάζει. Δεν μου είναι ευχάριστο να αναφέρομαι σε μία από τις πιο επώδυνες στιγμές της ζωής μου, αλλά το κάνω, γιατί ξέρω πως πολλές γυναίκες κουβαλούν τον ίδιο πόνο σιωπηλά.

Το να χωρίζεις από έναν γάμο είτε χρόνια μετά, είτε λίγο πριν ανέβεις τα σκαλιά της εκκλησίας, είναι σοκ.
Ένα δυνατό, απρόσμενο χτύπημα που σε αφήνει να ψάχνεις το “γιατί”.

Γιατί να συμβεί αυτό;

Γιατί σε μένα;
Τι έκανα λάθος;
Τι θα πει ο κόσμος;

Πόσες ερωτήσεις, καμία απάντηση. Πόσα όνειρα που νόμιζες πως κρατούσες γερά, ξαφνικά γκρεμίστηκαν.

Το διαζύγιο είναι ένας μικρός θάνατος. Και δεν είναι σχήμα λόγου καθώς στη λίστα με τις πιο στρεσογόνες καταστάσεις του ανθρώπου, πρώτος είναι ο θάνατος ενός αγαπημένου και αμέσως μετά, ο χωρισμός ή το διαζύγιο. Είτε έχεις περάσει χρόνια σε έναν γάμο είτε χωρίζεις λίγο πριν παντρευτείς, ο πόνος είναι ίδιος. Και όσο κι αν ψάχνεις απαντήσεις, τόσο δεν έρχονται.

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο

Κι όμως… όσο κι αν δεν το βλέπεις τώρα, κάθε τέλος έχει τον λόγο του. Και δεν στο λέω για να σε παρηγορήσω. Στο λέω γιατί το έχω ζήσει, το έχω περάσει και το εννοώ.

Το να σταματάει μια κατάσταση, όσο δύσκολο κι αν είναι, είναι πολύ καλύτερο από το να συνεχίζεται με πόνο, ανασφάλεια ή ψέμα. Κανένα πρόβλημα δεν διορθώνεται με έναν γάμο.
Κανένα κενό δεν γεμίζει με ένα παιδί. Όταν έρχεται ο χωρισμός, παγώνουν όλα. Η ζωή μπερδεύεται, οι σκέψεις γίνονται θολές.
Όμως όσο πιο γρήγορα βγεις από αυτή τη “λήθη”, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσεις να θεραπεύεσαι.

Ο πόνος θα φύγει — η δύναμη θα μείνει

Προσπάθησε να μην εστιάζεις στο “γιατί συνέβη”, αλλά στο “τι έμαθα από αυτό”.

Θα μου πεις τώρα:

“Αλίκη, λες βλακείες. Από πού κι ως πού έχει κάτι θετικό ένας χωρισμός;”

Σε πληροφορώ ότι έχει. Το θετικό είναι ότι σταματάει ο πόνος. Σταματά η προδοσία, η πίκρα, η προσπάθεια να σώσεις κάτι που δεν σώζεται.
Αυτό που συνεχίζει να πονά είναι η συνήθεια, η ρουτίνα, τα όνειρα που είχες χτίσει γύρω από έναν άνθρωπο.

Αλλά να θυμάσαι:
Τα όνειρα δεν τελειώνουν με έναν χωρισμό.
Απλώς αλλάζουν μορφή.

Το ότι ήθελες να κάνεις οικογένεια, δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνεις επειδή κάτι δεν πήγε όπως περίμενες.

Μην σταματήσεις να ονειρεύεσαι. Μην αφήσεις κανέναν να σε πείσει ότι τελείωσες.

Βρες τον εαυτό σου ξανά

Τώρα προέχει εσύ. Να σταθείς στα πόδια σου, να συμφιλιωθείς με αυτόν τον πόνο. Δώσε χρόνο. Απομακρύνσου από τοξικούς ανθρώπους και μη δίνεις σημασία σε όσους κρίνουν.

Ξέρεις γιατί κρίνουν; Γιατί έχουν συμφιλιωθεί με τα δικά τους σκατά και δεν έχουν το θάρρος να τα αλλάξουν. Και θέλει τεράστιο θάρρος να πεις “ως εδώ”.

Ζήτα βοήθεια αν τη χρειάζεσαι. Κλείσε τα αυτιά και άκου μόνο όσους έχουν κάτι ουσιαστικό να σου πουν.

Όταν συμφιλιωθείς με αυτό που πέρασες, έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα για να ξαναβρείς τα όνειρά σου.

Τα όνειρα δεν σταματούν

Τα όνειρα σταματούν μόνο όταν σταματήσεις να τα σκέφτεσαι. Θα έρθουν όλα όσα ποθείς, όταν έρθει η ώρα. Αρκεί να κάνεις δύο πράγματα:

Να συμφιλιωθείς με τον πόνο σου.
Να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου.

Μην βιαστείς να γεμίσεις το κενό. Μην βιαστείς να μπεις σε νέα σχέση.
Δώσε χρόνο — και πίστεψέ με, θα βγεις πολύ πιο δυνατή απ’ ό,τι ήσουν ποτέ.

Και να θυμάσαι κάτι που μου είπαν, τότε που ήμουν κι εγώ στο δικό μου σκοτάδι:

“Το πιο βαθύ σκοτάδι… είναι λίγο πριν ξημερώσει.”

Είμαι εδώ, αν θελήσεις να μιλήσεις. 🤍

Φιλικά,

Αλίκη Κορωναίου, η δική σου σύμμαχος στη ζωή!

Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή ανατύπωση μέρους ή του συνόλου των κειμένων του Bridal Diary Blog